介绍:
眼空蓄泪泪空垂，暗洒闲抛却为谁？
尺幅鲛鮹劳解赠，叫人焉得不伤悲！
抛珠滚玉只偷潸，镇日无心镇日闲；
枕上袖边难拂拭，任他点点与斑斑。
彩线难收面上珠，湘江旧迹已模糊；
窗前亦有千竿竹，不识香痕渍也无？
L'okuloj de Ia vantaj perloj vane pıenas.
Por kiu tiom de larmoj sekrete venas?
Vi donis ame la du poŝtukoojn satenajn.
Sed tio min eĉ pli tristigas kaj ĉagrenas.
La perloj larmaj kaŝe-rule min disĉasas,
kaj tagoj senokupaj langvore forpasas.
Ne eblas viŝi de ľ manik' kaj kapkuseno
la gutojn—kaj makuli ilin mi do lasas.
Kolora tredfaden' ne larmobidojn gvidas.
Spurojn ĉe Xiangjiang apenaŭ ni vidas.
Ankaŭ ĉe ĉi fenestro kreskas mil bambuoj.
Sur ili jam makuloj por eterne sidas?
大家还在听
