池塘一夜秋风冷,吹散芰荷红玉影。
蓼花菱叶不胜愁,重露繁霜压纤梗。
不闻永昼敲棋声,燕泥点点污棋枰。
古人惜别怜朋友,况我今当手足情!
La aŭtuna vento super lago nokte gelas
kaj ruĝajn petalojn de lotuso jam dispelas.
Trapaj, poligonaj floroj dronas en ĉagreno,
sveltajn stigmojn senkompataj ros' kaj prujno premas;
jam ne sonas vejĉipecoj en taga sereno.
Jen hirunď sur la tabulo koton beke semas!
Anitikvuloj tristis pro foriro de amiko;
eĉ pli mi, pro la samfamiliana disigo!