忘羡วั่งเซี่ยน

บุปผาปลิดปลิวหยอกเย้าหยกงาม ชวนรำลึกถึงวัยเยาว์ที่โลดโผน กระแสน้ำในฤดูใบไม้ผลิเอ่อนองกูซูอีกครั้ง หมู่เมฆซ่อนเร้นยอดเขา ยึดมั่นต่อสัจธรรม คนจากไป หัวใจบริสุทธิ์ยังไม่หยอมละลาย ผลผีผาดกดื่นหลังพิรุณผ่านพ้น ไม้ก่อเรือที่สะบัดเหวี่ยง ผู้ใดรับเอาไว้ วันวานหวานอมขมกลืน เจ้ายังคงแย้มยิ้ม ที่แท้ ครวญอดีตถึงรู้ว่าเป็นสหายเก่า ปลุกเร้า ไหนเลยจะเลี่ยงเร้นทางโลก กับเจ้า จึงได้บรรเลงท่วงทำนองที่พรรณนาถึงสุขและทุกข์ตรม ผกผันเพียงใดยังไร้เดียงสา เอ่ยถามกระบี่สุยเปี้ยน ว่าจิตวิญญาณจะเป็นอิสระได้เช่นไร ที่ยังตามติดมานั้นคือคลื่นเชี่ยวกราก ร่วมเรือลำน้อยล่องลอยตามสายนทีแห่งม่านหมอก เห็นเมืองอวิ๋นผิงพร่างพราวด้วยแสงตะเกียง พลันเมื่อตื่นขึ้น ยังไม่ถึงคืนของเขา กฎสามพันข้อบนโลกใบนี้ มิอาจเทียบเคียงครึ่งของเทียนจื่อเซี่ยว ใครกันที่เมามายเสียก่อน เสียงฉินอาจปล่อยวาง ทว่าใจนั้นยากเกินหยั่งรู้ ที่แท้ พบพานอีกคราแม้เพียงชั่วนาที อดีต ไยต้องใส่ใจใคร่รู้ เมื่ออยู่กับเจ้า คุยกันตราบชั่วชีวิตก็ยังไม่สิ้นรสสุรา สิบปีแห่งฝันนิทรา หาเคยหนาวเหน็บกาย 飞花连碧 风流忆年少 姑苏又泛春潮 群峰隐隐云深处 延绵自有相思道 人虽去 冰心未销 雨过枇杷俏 竹篙略挑随手抛 谁接着 个中酸甜 日后都付一笑 原来 陈情俱是旧人 撩动 心事如何能避尘 与你 一曲吹彻欢同恨 千帆过还天真 道说随便 意气何逍遥 身后却是滔滔 烟水迢迢共轻舟 云萍灯火接天照 忽醒来 不是他宵 尘世三千条 不及半坛天子笑 谁醉倒 停弦忘机 情动却难知晓 原来 再逢只需一瞬 过往 在意何必处处闻 与你 话尽生死酒尚温 十年梦未觉冷 原来 陈情俱是旧人 撩动 心事如何能避尘 与你 一曲吹彻欢同恨 千帆过还天真 晚安大家😴