托马什·鲁热茨基朗读《咖啡与烟草》诗歌来到美术馆第38期

Kawa i tytoń Kiedy zacząłem pisać, nie wiedziałem jeszcze, co ze mnie zrobią wiersze, że się przez nie stanę jakimś dziwnym upiorem, wiecznie niewyspanym, o przezroczystej skórze, chodzącym po mieście jakby lekko naćpany, kładącym najwcześniej się razem z wściekłym brzaskiem, i jeszcze nad ranem łażącym po znajomych, zupełnie spłukany, jak jakaś menda, insekt, przywołany we śnie kawałkiem gołej skóry, czy może westchnieniem. I nawet nie wiedziałem, w co mnie wreszcie zmienią te durne wiersze, skarbie, i że to ty właśnie przywołasz mnie do życia i że dzięki tobie tylko będę widzialny, z tobą się położę i odczekam tę chwilę, dopóki nie zaśniesz. czerwiec 2003 咖啡与烟草 开始写作之时，我还浑然不知， 诗会将我如何，是否把我变成， 一个怪异幽灵，整日睡眼惺忪， 身上皮肤透明，城里到处穿行。 似乎有些兴奋，伴随暴怒晨光， 才会倒身入梦，或是黎明时分， 到熟人家串门，总被冷水浇头， 就像虱子爬虫，在梦中被呼唤， 被一块赤裸肌肤，或是喘息之声呼唤。 我甚至浑然不知，诗会将我变成何物， 这些愚蠢的诗句，宝贝，恰恰就是你 将让我重获生命，这一切都多亏有你 我将是个可见之人，和你一起就寝 趁你未睡之前，一起等待那个时分。 2003年6月