托马什·鲁热茨基朗读《逆风》诗歌来到美术馆第38期

Przeciwne wiatry Kiedy zacząłem pisać, nie wiedziałem jeszcze, że każde moje słowo będzie zabierało po kawałku ze świata, w zamian zostawiając jedynie miejsca puste. Że powoli wiersze zastąpią mi ojczyznę, matkę, ojca, pierwszą miłość i drugą młodość, a co zapisałem, ubędzie z tego świata, zamieni swe stałe istnienie na byt lotny, stanie się powietrzem, wiatrem, dreszczem i ogniem, i to, co poruszę w wierszu, znieruchomieje w życiu, i pokruszy się na tak drobne cząstki, że się stanie prawie antymaterią, pyłem całkiem niewidzialnym, wirującym w powietrzu, tak długo, aż wpadnie w końcu tobie do oka, a ono załzawi. czerwiec 2003 逆风 开始写作之时，我还浑然不知， 我的每个词句，都是世界碎片， 被我逐一剥离，在原处只留下， 一片空空如也。诗句将慢慢地， 代替我的祖国、母亲、父亲、初恋 和第二次恋爱，我记录下来的， 将逃离这世界，将自身的稳定态， 变成气体态，变成一团气， 变成一阵风、一阵颤抖和火焰， 我在诗里涉及的，在生活中将静止， 变成细碎的粉末，小到成为反物质， 变为完全不可见的灰尘， 在空中回旋，回旋得那么久， 直至最后落入眼中，而眼会流泪。 2003年6月